تفکیک فازهای تنش دیرین بر پایه داده‌های گسلی ناهمگن در بخش مرکزی گسل دهشیر

         در این پژوهش، تفکیک فازهای تنش دیرین در محدوده مرکزی گسل دهشیر با استفاده از تحلیل تنش دیرین بر اساس مطالعه  داده لغزش گسلی ناهمگن و خطواره‌های لغزشی مربوط صورت گرفته است. این‌داده‌ها از سازند‌های کرتاسه(آهک تفت)، ائوسن آغازی(کنگلومرای کرمان) وائوسن(سنگ‌های آتشفشانی) برداشت شده است. برای تعیین جهت لغزش، از شاخص‌هایی چون جدایش‌چینه‌شناسی، پله‌های تجمعی کانی‌ها، شکستگی‌های ریدل ، شکاف‌های کششی استفاده شده است .گسل‌های منطقه مورد مطالعه بیشتر دو روند NE وNW را نشان می‌دهندکه روندNW چیره است. بر اساس مطالعه  داده لغزش گسلی ناهمگن و خطواره‌های لغزشی مربوط به آنها با استفاده از روش وارون چند مرتبه‌ای می‌توان کمترین انتظار تأثیر دو فاز را‌ در منطقه داشت که محور تنش بیشینه 1σ به طور عمده در فازهای تفکیک شده روند NE را نشان می‌دهند. محور تنش‌کمینه3‌σ نیز روند NW  را نشان داده که با توجه به موقعیت تنش3σ عملکرد گسل‌ها در منطقه بیشتر به‌صورت گسل‌های امتداد لغز و امتداد لغز با مؤلفه معکوس است. به علاوه شکل میدان تنش فازهای تفکیک شده در منطقه دوکی‌شکل است.